Wyobraź sobie proszę, że Słonce nie istnieje, a każda żywa istota na tym świecie, świeci swoim własnym światłem. Każdy, nawet najmniejszy żuczek, jest jak świetlik. Świat cały mieni się światełkami, a wszystkie one są innej barwy, różnej intensywności.
Zamykasz oczy i widzisz to, doświadczasz tego niesamowitego piękna. I zdajesz sobie sprawę, że wszystkie te istoty współzależne są, gdyż swoim światłem odkrywają sobie nawzajem przestrzeń w której żyją.
Drzewa sączą zielone i brązowe światło a siedzące na nich ptaki są jak kolorowe bombki choinkowe. Motyle migoczą kolorami pokazując powietrze, trawa jest jak świecący zielony dywan. Ryby w wodzie błyskają na niebiesko, plankton jarzy się żółcią i zielenią w błękitnym świetle pływających ryb. Twój kot aksamitnie sączy ciepłą rdzawą barwę i tylko jego ogon jest jaskrawo pomarańczowy.
Zatem ja właśnie zamykam oczy i widzę jak wszystko się kolorowo piękni wokół mnie, a teraz otwieram oczy i nadal to widzę, gdyż NIC SIĘ NIE ZMIENIŁO. Nadal wszystko pokazuje mi świat w SWOIM ŚWIETLE, a ja? robię to samo.
Wiedźma przeszła obok mnie stawiając na stojaku dzbanek z herbatą, a potem zapaliła pod nim świeczkę. Jej uśmiech jest pomarańczowo zielony, ale są w nim czerwone iskierki. Dłonie i stopy ma takie soczysto zielone, włosy tęczowe a biodra... są jak trawiasta łąka rozkołysana wiatrem. I pachnie Wiedźma... cudownie pachnie cynamonem, miętą, rumiankiem, pomarańczą, kolorowymi zapachami ŻYCIA.
Myślisz, że to niemożliwe? To przestań myśleć proszę i POCZUJ. Wtedy zobaczysz jak wszystko świeci wokoło dla siebie i ciebie, a Ty odwzajemniasz też świecąc.
Slawomir Podsiadlowski Grafika Jacob Folger
