Stavanger KaftanBlady 06.06.2019
W listopadzie 2018 roku pisałem o Rosenkildehuset, domu wybudowanym z przepychem w 1813 roku, przez najbogatszą rodzinę kupiecką w Stavanger.
Budynek Rosenkildehuset można dziś zobaczyć przechadzając się po centrum Stavanger, ale nie znajdziemy nawet najmniejszego śladu po innym domu, który w tamtych czasach znajdował się dokładnie po przeciwnej stronie ulicy. O ile posiadłość Rosenkildów budziła podziw wśród ówczesnych mieszkańców Stavanger, o tyle dom stojący naprzeciwko na pewno nie zachwycał, przeciwnie, swoją szpetotą mógł nawet wywoływać niesmak.
Wathne Hus – tak właśnie nazywano ten stary popadający w ruinę dom, który nie wiedzieć czemu jeszcze stał. Od bogactwa Rosenkildów dzieliła go cała przepaść, oraz ulica i czerwony parkan, którym Rosenkildowie odgrodzili się od stojącego przy niej Wathne Hus. W książce wydanej w 1908 roku, zatytułowanej „Stavanger i svundne dage” („Stavanger z dawnych dni”), jej autor Christian Henriksen, w swoich wspomnieniach opisuje Wathne Hus mniej więcej tak:
„Naprzeciwko parkanu z czerwonych desek otaczającego dziedziniec Rosenkilde, znajdował się stary ledwo stojący dom, nazywany „Wathne-hus” albo „dom nad targiem rybnym”. Zamieszkany przez biednych starych ludzi, czarny, obskurny, o powyginanych ścianach, bez zasłon i obrusów, a jego zapadający się dach częściowo porastał gruby mech. Zimny i wilgotny dom wyglądał tak nieszczęśliwie, że żal było myśleć jak cierpią zamieszkujący go ludzie.”
No właśnie, kto mieszkał w tym ponurym obskurnym domu i czym sobie zasłużyła ta rudera by o niej wspominać?
Dom należał do Rasmusa i Lisebeth Wathne. Ich synowie to Christian i Cornelius Wathne, którzy byli żeglarzami, znani jako dwaj najsilniejsi i najmądrzejsi ludzie w mieście. Razem z Rasmusem i Lisebeth w domu tym mieszkał też stary Duńczyk o pseudonimie „Wyznawca”, oraz tajemnicza postać nazywana „Małym wróżbitą”. Te dwie charakterystyczne osobowości, sprawiały że dom Rasmusa i Lisebeth Wathne był często odwiedzany przez mieszkańców Stavanger. Do Wyznawcy tłumnie przybywały okoliczne dzieci, by słuchać jego słynnych barwnych opowieści, o tym jak to dawno temu służył na jednej z duńskich fregat i walczył z Anglikami. Do Wróżbity natomiast, wieczorami ukradkiem skradały się młode dziewczęta by dowiedzieć się czegoś o swojej przyszłości, czy czeka je miłość i gdzie jej szukać… Wróżbita był mędrcem i miał dar jasnowidzenia, potrafił trafnie przewidywać przyszłość, pomóc w podjęciu trudnych decyzji, czy przynieść ulgę w duchowych dolegliwościach.
Na strychu domu znajdował się wielki stary kufer, a w nim jedwabna suknia ślubna Lisebeth Wathne. Jedwab sprawiał że suknia mieniła się we wszystkich kolorach tęczy. Dziewczęta słuchający przepowiedni Wróżbity, czasem uprosiły Lisebeth by pozwoliła im chwilę popatrzeć na jedwabny skarb z kufra. Chłopcy też byli zainteresowani tym co znajduje się na strychu starego domu. Jednak ich uwagę przykuwała stara szabla Rasmusa. Szabli tej, Rasmus używał podczas wojny napoleońskiej, a znajdujące się na niej plamy rdzy, w wyobraźni chłopców stawały się śladami zaschniętej krwi…
Jedna ulica, jeden czas i dwie cudowne perspektywy. Jak ja to kocham, jakże mnie to bardzo przenika i ileż cudowności z tego płynie.
Wiecie co? Tak bym sobie może zamarzył, że za jakieś 300 lat ktoś kiedyś gdzieś napisze:
„Na początku 21 wieku, w dystrykcie Rogaland, zamieszkał zwyczajny facet pochodzący z Polski, znany jako Kaftanblady. Człowiek trójwymiarowo zakochany w norweskiej rzeczywistości, pisał dziwne felietony w których każda literka ociekała miłością…”
Bogactwo leży wszędzie wokoło, jest darmowe, jest dla każdego, jest w obfitości, wystarczy sięgnąć i być po prostu bogatym.
Na zdjęciach poniżej rycina z książki „Stavanger i svindne dage” przedstawiająca Wathne-hus, oraz pierwsza strona z tej książki. Z tego co wiem, Wspomnienia Christiana Henriksena nie były tłumaczone.
Stavanger KaftanBlady 06.06.2019
