Podczas górskich wędrówek wiele razy obozowałem nad jeziorami, położonymi gdzieś na płaskowyżu poludniowo wschodniego wybrzeża Norwegii.
Spędzałem tam noc przy niedużym ognisku, karmiąc się obrazami rozgwieżdżonego nieba.
Często pozwalałem sobie na kąpiel w takich jeziorkach, szczególnie w letnie miesiące, gdy woda spływała doń po rozgrzanych słońcem skałach.
Doświadczenie takich kąpieli w samotności, stało się dla mnie ważnym krokiem do uwolnienia.
Nocne niebo pełne gwiazd, tafla wody jak lustro odbija migotanie gwiezdnych światełek, małe ognisko przyjaźnie ciepłe, dzikie pustkowie wokół a w samym środku tego piękna Ja, nagi i gotowy by doświadczyć przejścia.
Nagość, samotność w obliczu natury, odwieczna obecność wody, skał, gwiazd i mocy Źródła.
Leżąc na wodzie pozwalałem sobie na pełne wyciszenie, całkowitą wolność od wszelkich napięć.
Tylko oddech, takie kęsy chłodnego powietrza wlewające się we mnie i woda równie chłodna niosąca moją bezwładność na swojej gęstości.
Portal do wymiaru, gdzie wszystko jest niczym, a nicość jest wszystkim.
Oddając się temu doświadczeniu dostawałem obmycie z wszelkich zbędności.
Dostawałem Świadomość - pewność złączenia w jedno ze wszystkim żyjącym się życiem. Życiem co było, jest i będzie jednocześnie - JEDNOCZAS
Świadomość tego kim jestem ja i co mogę Tworzyć będąc SOBĄ. Powrót do pierwocin ale nie powtórne narodziny o nie, to coś daleko głębszego.
Powrót do prawdy o sobie był dla mnie konsekwencją wędrówki przez krzykliwe światy tysiąca głosów, opinii, prawd, obcych słów o "boskiej konieczności umierania". Wędrówką przez puste przestrzenie "obfite" w niepotrzebność polityczną, religijną, ekonomiczną, naukową i jaką tylko chcesz.
Nauczyłem się, że ja Człowiek mam wszystko w sobie, nawet ten "portal do uwolnienia" jest we mnie samym. Wszystko wszystko wszystko jest we mnie. Stając na tej Ziemi, przyszedłem ze wszystkim co do bycia tutaj niezbędne jest i NICZEGO więcej nie potrzebuję by móc KOCHAĆ.
Slawomir Podsiadlowski
kaftanblady.com
grafika - Pascal Campion
