Czujesz chłód? Spójrz jak wieje i śnieg wiruje kwietniowy. Niby kwiecień plecień... ale zima jakby wciąż bardziej w czuciu. Zamraża krople wody i śnieżynki tworzy, na siłę wybiela świat? Jednak mimo wszystko świecisz niczym węgielek rozpalony, masz to światełko. Masz je w tym miejscu gdzie i ja je mam. Tam gdzie tak lubisz się przytulić, tam gdzie spokojność rozdaje sny ciepłe. Pulsuje łagodnie oddechem rozdmuchane, ciepłe światło cudownie uparte. Zatem zróbmy to... Wspólnością oddechu rozdmuchajmy żarzące węgielki kochania życia co świątynią jest i cuda w nim dzieją się nam. Tak to właśnie warto, to jedno co warto, w katedrze życia rozpalić świetlisty żar.
Slawomir Podsiadlowski
Grafika - Jungsug Lee
