Stavanger KaftanBlady nyheter 10.06.2018
Monument „Sverd i fjell” – Miecze w skale, wykonane przez Fritza Røeda rzeźbiarza z Bryne, uroczyście odsłonięty, przez Króla Olafa V w 1983 roku. Rzeźba umieszczona na brzegu Hafrsfjord, ma upamiętniać bitwę, jaką stoczył na wodach Hafrsfjodu, król Harald Pięknowłosy. Właśnie tę postać, króla Haralda, chciałem wam dzisiaj przybliżyć. Istnieje wiele kontrowersji na temat króla Haralda. Największą trudność w dotarciu do faktów historycznych, wprowadzają sagi nordyckie. Utwory zawierające fikcje literacką o zabarwieniu baśniowym, często traktowane jako jedyne źródło wiedzy historycznej, skutecznie zaciemniają prawdziwy obraz historii Norwegii.
Harald Pięknowłosy z dynastii Ynglingów, urodził się w 850 roku. Objął dziedzictwo mając zaledwie 10 lat, po tragicznym wypadku jego ojca Halfdana Czarnego (Halfdan zginął wpadając po załamujący się pod nim lód). Norwegia była wówczas podzielona na drobne królestwa, a ich władcy tylko czekali na okazję taką jak ta, by przejąć ziemie, Którą władał dziesięcioletni król Harald. Początkowo wspierany przez regenta Gothruma, Harald rozpoczął swoją wielką batalię o zjednoczenie Norwegii. I tak docieramy do roku 872 (chociaż nie jest to takie pewne, bowiem inne fakty historyczne, sugerują iż bitwa mogła rozegrać się bliżej roku 890) , momentu bitwy na Hafrsfjord, gdzie flota Haralda, starła się z flotą władców sprzymierzonych przeciwko niemu.
Sama bitwa na Hafrsfjord, jaką stoczyła flota (mówi się o około 30 okrętach) Haralda Pięknowłosego, miała kluczowe znaczenie dla rozpoczęcia procesu zjednoczenia Królestwa Norwegi. Po zwycięskiej bitwie, jeszcze przez około dwa lata, Harald ścigał niedobitków, docierając aż do północnej Szkocji, wyspy Szetland, Man, Orkady, Hebrydy.. W ten sposób umocnił swoje panowanie, a tym samym dał solidny fundament dla nowej konstrukcji Królestwa Norwegii. Harald Pięknowłosy miał kilkanaście żon, z którymi miał przynajmniej 20 synów. Jeden z nich, Eryk Krwawy Topór, przejął władzę w roku 930. Harald Zmarł mając 83 lata, 3 lata po abdykacji. W zjednoczonej Norwegii, Harald utworzył dzielnice, których władcami z nadania, uczynił swoich synów. Duch tamtych wydarzeń, unosi się wciąż nad wodami Hafrsfjord, a monument „Sverd i fjell” stał się swoistą kapsułą czasu. Mając w świadomości, że wszystko to, działo się w czasach przedchrześcijańskich, powinniśmy zachować szczególną ostrożność, udając się do „Sverd i fjell”. Bowiem wielu pobitych, zbłąkanych wojów przesiadują tam, opłakując utraconą cielesność.
„.. Hildo moja ukochana, nie skosztuję już tej zupy przyprawianej uśmiechem lica twego, nie spleciesz już nigdy warkoczy w mojej brodzie, nie odzieję się w sweter dziergany twymi zwinnymi palcami, nie zachwycę pieśnią ulatującą z słodkich warg twoich, i nie oszołomi mnie już aksamit twej nagości, skąpanej w czerwonym świetle ognia, nie napiję się miłości z kielicha ust twoich, nie stworzymy już więcej dwojga ciał jedności, by w uniesieniu gwiazd sięgnąć.…. albowiem ciało moje rozpuszczone w wodach fiordu, a duch jęczy z tęsknoty do ciebie ”
„Swen ukochany mój, zupa moja jak woda we fiordach słona od łez, warkocze na twej brodzie morskie wiry plotą? swetrów moich nie nosisz czy już nie są miłe tobie? Od smutku mych pieśni nawet słońce przygasło. Moje ciało więdnie i ognia w nim ani iskierki. Nie napoje cię już winem miłości, by wzlecieć do gwiazd bo i one już zgasły… Chcę wypić fiord cały byś wrócił do mnie ukochany mój i był znów we mnie…”